زوج درمانی چیست؟

چرا باید به زوج درمانگر مراجعه کرد؟

هیچ رابطه ای سیر آرامی ندارد. در همه روابط تعارض و عواطف منفی وجود دارد. در نتیجه مشکلات در روابط صمیمی، بالاخره زمانی هر فردی را تحت تاثیر قرار می دهد. تضاد زیاد، خسته کننده است و باعث فرسودگی روانی و احساس تنهایی در زوجین می شود. رابطه زناشویی ناخوشایند و رنج آور با افزایش افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد همبستگی مثبت دارد. در ادامه به بررسی بیشتر در مورد زوج درمانگر و زوج درمانی می پردازیم.

هدف زوج درمانی چیست؟

رویکرد زوج درمانی در شمال تهران با هدف یکپارچه سازی و تنظیم هیجان، ابراز روشن احساسات و تایید متقابل در یک طرح جامع به منظور بهبود روابط زوجین همیشه پیش قدم بوده است. زوج درمانی رویکردی بدون قضاوت دارد و به پذیرش شما و همسرتان کمک می‌کند. یعنی رویکردی ست در قالب نحوه اندیشه شما درباره خودتان و همسرتان و خودسنجی بیشتر. همچنین این رویکرد بر تغییر کردن تمرکز دارد مثل کاهش پاسخ های منفی و بدون تایید، افزایش خود تنظیمی عواطف، بهبود توانایی ابراز خود و اصلاح مهارت های مدیریت موثر مشکلات.

زوج درمانی چه کاری انجام می دهد؟

زوج درمانی حساسیت درمانی قابل توجهی نسبت به نزاع همسرانی دارد که ناراحتی حاصل از دلخوری های فراوان را تجربه می کنند و در عین حال امید زیادی به بهبودی رابطه خود دارند. به طور کلی زوج درمانی موقعیت های گسترده و متنوعی را که زوج ها در طول رابطه خود با آن مواجه می شوند مورد توجه قرار می دهد و ایده های عملی موجود را بررسی نموده و تمریناتی برای کاهش تعارضات آسیب‌رسان و دستیابی به آرامش و صمیمیت بیشتر در روابط را فراهم می سازد. به طور مثال فرهنگ بخشش و عذر خواهی را بیش از قبل در بین زوجین جا می اندازد.

زوج درمانی رفتاری تلفیقی

مسائل و مشکلات بین زوجین می تواند شدید یا خفیف، کوتاه مدت با دراز مدت باشد و از علل مختلفی سرچشمه بگیرد. برخی از این مسائل به راحتی قابل حل هستند در حالی که برخی دیگر را‌ علی رغم صرف وقت و تلاشی که برای حل آن ها گذاشته می شود، نمی توان حل کرد. زوج ها لازم است که توانایی بر طرف کردن موانع را داشته باشند و عدم توافق ها را حل کنند و تفاوت هایشان را بپذیرند. زوج درمانی رفتاری تلفیقی (IBCT) درمان رفتاری است که به زوج ها کمک می کند که پذیرش متقابل از یک دیگر داشته باشند و روی مسائل و مشکلاتشان کار کنند و رضایت مندیشان را از رابطه افزایش دهند.

انگاره های اصلی در زوج درمانی رفتاری تلفیقی

زوج درمانی رفتاری تلفیقی ریشه در زوج درمانی رفتاری سنتی دارد. زوج درمانی رفتاری سنتی (TBCT)  درمان مبتنی بر مهارت ها است که در صدد افزایش رضایت مندی از طریق راهبرد های تغییر سنجیده و آگاهانه است. از دیدگاه زوج درمانی رفتاری سنتی، رضایت مندی فرد از رابطه به نسبت وجود تقویت کننده های مثبت به منفی در رابطه تعیین می شود. زوج های نا بسامان به طور کلی تعامل های مثبت کمتری دارند و در برابر رفتار منفی شریک زندگی شان بیشتر با رفتار های منفی پاسخ می دهند. نظریه رضایت مندی مبتنی بر زوج درمانی رفتاری سنتی جنبه های شناختی را نیز در برمی گیرد. افراد هزینه و سودی را که از رابطه فعلی شان درک می کنند با هزینه و سودی که معتقدند در روابط دیگر بدست می آورند مقایسه می کنند. وقتی که نسبت هزینه – به – سود در رابطه فعلی بیشتر از روابط دیگر باشد فرد در این رابطه باقی خواهد ماند حتی اگر رضایت بخش نباشد.

تأکید اصلی زوج درمانی رفتاری سنتی کمک به زوج ها است تا فواید و سودمندی رابطه شان را از طریق تعامل های مثبت افزایش دهند و هم زمان هزینه های رابطه را با کاهش تعامل های منفی به حداقل برسانند. زوج درمانی رفتاری سنتی از راهبرد های تغییر قاعده مند کمک می گیرد تا زوج ها شیوه تعامل خود را با یک دیگر تغییر دهند. فرد در این راهبرد ها آگاهانه رفتار خود را با پیروی از یک قاعده یا دستورالعمل تغییر می دهد. مثلاً سعی می کند تا به شیوه خاص با شریک زندگی خود صحبت کند. اگر چه رفتار جدید در آغاز با تلاش های آگاهانه برای تغییر شکل می گیرد، اما زوج درمانی رفتاری سنتی معتقد است که رفتار جدید پس از آموزش و تمرین، تقویت می شود و بنابراین از روی عادت رخ خواهد داد. درمانگران رفتاری سنتی در زوج درمانی از دو دسته مداخله های قاعده مند استفاده می کنند تا زوج ها در روابط شان تغییر ایجاد کنند. ۱- مبادله رفتاری (BE) 2- آموزش مهارت های ارتباطی و حل مسئله” (CPT).

مبادله رفتاری عنوان تکنیک های مختلفی است که در آن زوج ها یاد می گیرند که فعالیت های مثبت خود را افزایش دهند. اگر چه مبادله رفتاری مستقیماً می تواند تغییرات سریع و مثبت در رفتار زوج ها در خارج از جلسات درمانی ایجاد کند اما تأکید آن بر رفتار های مثبتی است که منشاء کشمکش بین زوج ها نیست، هدف مبادله رفتاری این نیست که زوج ها روی مسائل و مشکلات قدیمی خود کار کنند.

هدف آموزش مهارت های ارتباطی و حل مسئله فراهم ساختن مجموعه مفیدی از مهارت ها است به طوری که زوج ها بتوانند هر زمان که با مشکلی رو به رو می شوند از این مهارت ها استفاده کنند. زوج ها در (CPT) از طریق دستورالعمل های آموزشی مدل سازی و تمرین های بازنگری شده آموزش می بینند. در این روش درمانی دو مجموعه از مهارت های جداگانه و مرتبط با یک دیگر آموزش داده می شود. در آموزش ارتباط، تأکید بر بیان افکار و احساسات و نشان دادن درک و فهم و حمایت عاطفی است. مهارت هایی که در آموزش ارتباط آموخته می شود برای هر نوع بحث از بحث های ارتباطی ساده مثل این که “امروز چطور گذشت” گرفته تا بحث های سنگین و پیچیده عاطفی، مفید است. هدف آموزش حل مسئله برخلاف آموزش ارتباط این است که زوج ها برای مسائل و مشکلات خود راه حـل هـای خـاص بیابند.

پژوهش ها نشان می دهد که مبادله رفتاری و آموزش مهارت های ارتباطی و حل مسئله وقتی که هر دو با هم به کار برده می شوند، مؤثر تر واقع می شوند و ترکیب مبادله رفتاری و آموزش مهارت های ارتباطی و حل مسئله توانسته است به درصد قابل توجهی از زوج ها کمک کند. پژوهش ها هم چنین نشان می دهد که ۵ عامل می تواند زوج هایی را که به زوج درمانی رفتاری سنتی پاسخ می دهند از زوج هایی که به این نوع درمان پاسخ نمی دهند را متمایز سازد. زوج هایی که به زوج درمانی سنتی پاسخ مثبت می دهند جوان تر هستند، نسبت به رابطه شان متعهد تر و درگیری عاطفی بیشتری دارند، مساوات طلب تر هستند و انگاره های مشابه ای در این مورد که رابطه ایده آل آن ها چیست دارند این عوامل را شاخص توانایی و اراده برای تغییر کردن می دانند. 

بنابراین، نتایج نشان می دهد که زوج درمانی رفتاری سنتی برای زوج هایی مؤثر است که دارای مجموعه ای از ویژگی هایی هستند که شاخص توانایی و اراده برای انطباق دادن و هماهنگ کردن رابطه شان با نیازهای یک دیگر است و در مورد زوج هایی که این ویژگی ها را ندارند، مؤثر نیست.