افسردگی

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که دوره ای غمگین باشید یا از زندگی لذت نبرید و به آن بی علاقه باشید. این علائم می تواند نشان دهنده شروع اختلال افسردگی باشد.

اختلال افسردگی اساسی

یکی از انواع اختلالات شایع روانپزشکی است، که با علائم زیر مشخص می شود. (علائم حداقل باید در یک دوره ی دو هفته ای وجود داشته باشد)

۱-احساس ملال یا افسردگی

۲-عدم لذت

۳-افزایش یا کاهش اشتها یا وزن

۴-افزایش یا کاهش خواب

۵-افزایش یا کاهش فعالیت

۶-کاهش انرژی

۷-افکار گناه، بی ارزشی

۸-کاهش تمرکز

۹-افکار یا نقشه برای خودکشی

برای اینکه فردی تشخیص اختلال افسردگی اساسی بگیرد، حداقل پنج علامت از علائم فوق را باید داشته باشد.

علاوه بر موارد فوق، علائم دیگری نیز در اختلال افسردگی اساسی دیده می شود، از جمله: تغییر در عملکرد جنسی، قاعدگی های نامنظم، داشتن افکار منفی نسبت به جهان و خود فرد مثل احساس گناه، خودکشی و مرگ، وقفه و فقر عمیق محتوای فکر. گاهی برخی از بیماران افسرده، هذیان یا توهم مرتبط با دوران افسردگی را تجربه می کنند که به آن، دوره ی افسردگی اساسی با خصایص روان پریشانه می گویند. مثل هذیان بی ارزشی، فقر، شکست، گزند و بیماری های جسمی وخیم مثل سرطان و…

حدود دو سوم بیماران افسرده به فکر خودکشی می افتند و حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از آنها دست به خودکشی می زنند.

افسردگی با خصایص غیر متعارف(آتیپیک):

ویژگی های این بیماران معمولا با علائم افسردگی اساسی متفاوت است. مثلا علائم پرخوری و پر خوابی دارند. این نوع افسردگی اغلب با اختلالات اضطرابی و سوء مصرف مواد همراه است.

 اختلال افسرده خویی (افسردگی پایدار)

علائم افسردگی با شدتی کمتر از اختلال افسردگی اساسی بوده و فرد علائم را به صورت مزمن تجربه می کند.

مهم ترین علائم: وجود خلق افسرده در بیشتر اوقات روز و در بیشتر روزها که با علائمی مانند بی کفایتی احساس گناه، تحریک پذیری و خشم، انزوا و از دست دادن علایق همراه است.

اختلال افسرده خویی در سنین پایین تر (کودکی یا نوجوانی) شروع می شود.

درمان و سرانجام افسردگی:

اختلال افسردگی اساسی می تواند مزمن شود و یا مجدد عود کند، بنابراین کامل کردن دوره ی درمان و انجام اقدامات پیشگیرانه و نگهدارنده بعد از بهبود فاز حاد بیماری اهمیت زیادی دارد.

دوره درمان فاز حاد افسردگی حداقل ۶ ماه می باشد.درمواردی که علایم مقاوم باشد، بیمار سابقه ی تجربه ی افسردگی در گذشته داشته باشد یا دوره های قبلی یا دوره ی فعلی با علایم شدید همچون افکارخودکشی همراه باشد،درمان نگهدارنده ی طولانی تر توصیه می شود.

۱-درمان دارویی

در حال حاضر انواع داروهای ضد افسردگی در بازار دارویی موجود می باشد که پزشک بسته به نوع افسردگی،سابقه قبلی افسردگی،سابقه خانوادگی بیمار،سابقه و همراهی افسردگی با سایر اختلالات روانپزشکی و مشکلات جسمی، داروی مناسب را انتخاب می کند.

(rTMSتحریک مغناطیسی تراجمجمه ای مکرر یا(-۲

در این روش از تکانه های کوتاه انرژی مغناطیسی برای تحریک سلولهای عصبی در مغز استفاده می شود.در این روش تشنج ایجاد نمی شود و نیازی به بیهوشی نیست.

۳- نور درمانی:این روش مخصوصا در اختلال خلقی با الگوی فصلی مفید است.

۴- محرومیت خواب:معمولا در افراد افسرده ،آشفتگی خواب مثل پرخوابی یا کم خوابی شایع است.محرومیت خواب در افراد با افسردگی تک قطبی مفید است.

۵- روان درمانی:

در اینجا انواع روان درمانی مفید در اختلال افسردگی،به اختصار توضیح داده شده است.

شناخت درمانی:

در این روش بر تحریفات شناختی فرد از جمله توجه انتخابی به جنبه های منفی وقایع و رسیدن به نتیجه گیری هایی که به طورغیرواقع بینانه، بد و منفی هستند،تمرکز می شود.

درمان بین فردی:

در این درمان بر یکی دو مشکل بین فردی فعلی بیمار تاکید می شود . این درمان بر دو فرض بنا شده است.

اول مشکلات بین فردی فعلی بیمار احتمالا ریشه در نابسامانی روابط دوران کودکی او دارند.

دوم،این مشکلات در تسریع و دوام علایم افسردگی فعلی بیمار نقش دارند.

رفتاردرمانی:

این روش بر این فرض بنا شده که الگوهای غیر انطباقی رفتار،موجب عدم دریافت بازخورد مثبت از جامعه و طرد فرد افسرده می شود و او یاد می گیرد که  درجهان به گونه ای عمل کند که از نتیجه مثبت برخوردار شود.

روانکاوی:

هدف روان درمانی روانکاوانه تغییر نقش یا ساختار شخصیت بیمار است نه تنها تسکین و  تخفیف علایم.

افزایش اعتماد بیمار در روابط بین فردی، احساس صمیمیت، مکانیسم های مدارا و….. از اهداف این درمان است.

در کلینیک روانپزشکی دکتر مریم محمدکریمی، علاوه بر استفاده از دارو، با کمک روان درمانی که توسط افراد متبحر این زمینه انجام می شود، می توانید افسردگی خود را درمان کنید.

 a